Stoppen met spijbelen
Spijbelen is een probleem dat veel aandacht krijgt en waar ook veel kennis over bestaat. Opvallend genoeg weten we weinig over het perspectief van de spijbelaar zelf. Nochtans levert dit een genuanceerd zicht op spijbelen. In opdracht van het Lokaal Overleg Platform Oostende - Middelkerke Secundair sprak Kind & Samenleving met ex-spijbelaars, jongeren die erin geslaagd waren om te stoppen met spijbelen. Wat werkt volgens hen in de aanpak van spijbelen?
Stoppen met spijbelen: 'de klik' maken
12 jongeren die gestopt waren met spijbelen spraken met Kind & Samenleving over spijbelen én stoppen met spijbelen. Uit hun verhalen blijkt dat stoppen met spijbelen meestal gebeurt dankzij een samenspel van factoren.
- Stoppen met spijbelen is een actieve keuze.
Jongeren moeten zelf 'beslissen' om te stoppen met spijbelen. Dat klinkt eenvoudiger dan het is, want soms moeten jongeren daarvoor breken met vrienden, naar een andere school gaan, of een andere schoolrichting kiezen. Jongeren zeggen dat je ‘het echt moet willen’, en zelf noemen ze dit: 'de klik' maken. - Een toekomstbeeld dat uitdaagt.
Sommige jongeren hebben genoeg van school. Wanneer ze een duidelijke toekomst voor zich zien, waar ze ook greep op hebben en die hen uitdaagt, helpt dat om weer wat plezier te vinden in school. Ze weten dan wat ze willen (worden), en zien ook de mogelijkheden om dat waar te kunnen maken. - Ik heb het gezien!
Jongeren vinden het goed als betrokken buitenstaanders laten weten dat ze het spijbelen opmerken en dat het niet kan. De school die belt als jongeren er niet zijn, een leerlingbegeleider die jongeren erop aanspreekt. Op zich is dit niet voldoende om het spijbelen te doen stoppen, maar het kan soms wel iets in beweging zetten.
Volhouden: niet alles alleen doen
Stoppen met spijbelen is een stap die jongeren zelf zetten, maar er is wel ondersteuning nodig om het vol te houden. Dit kan onder verschillende vormen:
- Het ligt voor de hand, maar alle jongeren vertelden erover. De school kan een verschil maken: leerkrachten die eens een babbeltje doen, met een propere lei kunnen beginnen, goed onderling contact hebben met medeleerlingen. Sommige jongeren vertelden : “Eindelijk namen ze mij eens serieus”.
- Daarnaast komt ook ondersteuning in het persoonlijke netwerk van jongeren van pas: één persoon die belangrijk genoeg is voor de jongere en die helpt om het vol te houden. Dat kan een ouder zijn, een tante of nonkel, een broer of zus, vrienden.