Poster: Als begeleiders zelf constructies maken
Speelwaarde / Pedagogische waarde
Animatoren die zelf constructies maken, je ziet het steevast op kinderwerkingen. Er moet een podium gebouwd, een klauterconstructie gesjord ‘from scratch’, een zelfverzonnen kermisattractie gebouwd, een spookkasteel met bewegende vloer, of een speleologische grot gemaakt van kartonnen dozen… Ze typeren de betere kinderwerkingen.
Risicoanalyse
Wanneer begeleiders zelf constructies maken, zullen ze zich uiteraard niet baseren op de normen van speeltoestellen (zoals speeltoestellenfabrikanten doen). De bevestigings- en bouwmethodieken van de normen zijn bij zulke tijdelijke, zelfgebouwde constructie niet of amper aan de orde. Maar, alles wat je aanbiedt moet wel van een voldoende veiligheid zijn. Daar ben je als maker wel verantwoordelijk voor.…
Dus, je moet wel zeker zijn dat de risico’s aanvaardbaar zijn:
- Heb je een stabiele constructie?
- Zijn er plekken of details waar een kind zich kan snijden, beknellen, wurgen, …?
- Waar zijn de plekken waar van zekere hoogte gevallen wordt, en welke valbodem hebben we daar?
Het klinkt misschien raar, maar een behoorlijk doeltreffende methode is
om bij je veiligheidscontrole zelf een en ander uit te proberen. Je
probeert in te schatten op welke manier kinderen zich zullen gedragen en welke
gevaren daarbij ontstaan. Vervolgens probeer je die situaties zelf even uit of
simuleer je ze. Op die manier zal je vrij vlot kunnen vaststellen of en waar er
bijkomende preventiemaatregelen nodig zijn.
En eens je constructie in gebruik is observeer je de spelende
kinderen: Hoe gebruiken ze het zelf?
Zie je nieuwe gevaren opduiken?
Blijft je constructie langer dan een dag staan? Dan is regelmatig nazicht belangrijk. Bekijk elke dag even of het ding nog in goede staat is. Doe even een visuele screening en zo nodig check je even de stevigheid.
