Gastblog: van de schoolbank naar… de schoolbank

Normaal gezien zit Jente Kaesemans in het laatste middelbaar, maar op Zuiddag draaide ze mee in ons team. Met onderzoekers Peter en Dimitri trok ze naar een inspraaksessie in Vinderhoute, waar de kinderen van de lagere school over hun speelplekken vertelden. En zo kwam ze tot haar verbazing toch weer op de schoolbanken terecht. Dit is haar verslag van een dag als onderzoeker.

“Ik heb duidelijk op een saaie school gezeten. Die eerste indruk had ik al toen ik op de speelplaats stond. Ongelooflijk hoeveel er te doen was! Ik zag kinderen op stelten lopen, anderen waren aan het kickeren, er was ook een heel mooi speeltuig en een leuk, gezellig zitplaatsje dat ‘de kring’ werd genoemd. Een speelplaats waar elk kind van kan dromen – of waar ik toch van droomde vroeger. Maar we kwamen natuurlijk niet alleen voor de speelplaats. Waren er wel genoeg leuke plekjes buiten de school om te spelen?

Zo kwam ik in een klasje met vlotte, nieuwsgierige kinderen die ons zeker konden helpen bij de zoektocht naar meer speelruimte. Eerst dachten ze dat er heksen in hun klas zaten (de Halloweenpompoen en mijn sjaal zorgden misschien wel wat voor verwarring), maar al snel hadden ze door dat dit niet het geval was. Aan de hand van een leuk stellingenspel kwamen we te weten wat de kinderen wilden veranderen in hun omgeving of wat ze juist heel leuk vonden. Het verbaasde me hoe enthousiast iedereen was, wat een groot verschil met het middelbaar! Ik was duidelijk vergeten dat kinderen van het 3e leerjaar wel nog graag naar school gaan. Niemand die in slaap lag op zijn bank en iedereen (maar dan ook echt iedereen) stak zo snel mogelijk zijn vinger in de lucht om te kunnen antwoorden. Ik vond het geweldig om te zien en ik dacht: “Hopelijk doen ze nog lang hun best om hun vinger in de lucht te steken, want er is niets zo belangrijk als je mening te laten horen aan anderen.”

Maar wat me eigenlijk nog het meest verraste, was hoe opmerkzaam de onderzoekers zijn. Geen enkel detail ging aan hen voorbij. Zo waren er meisjes met krijt op de grond aan het tekenen. Voor mij iets heel normaal, maar voor de onderzoekers zit daar meer achter. Het betekende dat ze op de grond mogen zitten, iets wat in heel veel scholen verboden is – ook in mijn school. En vooral dat is mij bijgebleven na een dag met de onderzoekers. Er zijn zoveel dingen rondom mij waar ik helemaal niet bij stilsta, maar die toch zoveel betekenen.”

Reacties

comments powered by Disqus